ركن و مقام
«رکن» در لغت به معناي جانب و ناحيه قوي يک چيز است
و «مقام» به جايگاهي که قدم در آن قرار مي گيرد
يا جايگاهي که شخص در آنجا مي ايستد، گفته مي شود.
هر يک از چهار زاويه کعبه را يک «رکن» مي نامند.
هرگاه واژه رکن بدون پسوند به کار رود، مقصود آن رکني است که «حجرالاسود» در آن هست و
مقصود از مقام نيز در اينجا «مقام ابراهيم»عليه السلام است.
اما آنچه در بحث «مهدويّت» مورد نظر بوده و از آن به بزرگي ياد شده
«بين رکن و مقام» است. شکي نيست که اين مکان داراي ارزشي بسيار والا نزد خداوند است.
ابوحمزه ثمالي مي گويد:
«امام سجّادعليه السلام به ما فرمود: آيا مي دانيد کدامين قسمت از زمين برترين مکان است؛
عرض کرديم: خداوند و پيامبر و فرزند پيامبر بهتر مي داند.
سپس فرمود بهترين مکان ها بين رکن و مقام است».
در روايات «مهدويّت» وقتي سخن از بين رکن و مقام به ميان مي آيد،
معمولاً مربوط به يکي از موارد ذيل است:
محل بيعت با حضرت مهدي عليه السلام و محل کشته شدن نفس زکيّه و
رخداد يکي از نشانه هاي حتمي ظهور.
|
امتیاز مطلب : 3
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
